Nefretle dolu bir dünyada ümit etmeyi bilmemiz lazım.
Kötülükle dolu bir dünyada affetmeyi bilmemiz lazım.
Üzüntüyle dolu bir dünyada hayal kurmayı bilmemiz lazım.
Şüpheyle dolu bir dünyada inanmayı bilmemiz lazım.

İnsanlara bana davrandıkları gibi davranmayı öğrendim ...
Bu bir intikam değil , karşılık ...

Derler ki; herkes yanında kimse olmadan da yaşayabilir. Ama senin hayatın olmuş birisi olmadan nasıl yaşanabilir ki? Senin kalbini, gönlünü çalan kişi olmadan. Nasıl yaşanabilir ki, kalbin atmadan, onun sesi olmadan, seni saran elleri olmadan..? Sadece hayat durur. Yaşamayı sadece bulunuyorsun dünyada. Sadece onunla aynı şehirde olmak ve onunla aynı havayı solumak için bulunuyorsun. Biz gerçek aşkla karşılaştığımız zaman yaşamaya başlıyoruz. Herşeyi unutup sadece o kişiye odaklanıyoruz. Sevdiğin insanın herşeyini seviyorsun, onun bütün değerlerini ve eksiklerini.. Ona kendinden çok güveniyorsun. Bu duyguyu sevdiğinde işte hemen o an büyüyüveriyorsun. Bu sevgiyi kaybettiğin zamanda anluyorsunki senin oksijenini kesmişler, onun adını duyduğunda dakikada bin kere atan kalbini almışlar. Sevgi bittiğinde senden herşeyini alıyor ve yerine onunla yaşaması imkansız olan bir acı bırakıyor, sen sadece bu acıyla var oluyorsun. Aşkı ve mutluluğu saklamak ne kadar zor. Biz sevdiğimiz zaman herşeyi zorlaştırıyoruz, güvenmiyoruz, şüpheleniyoruz, başkalarının sözüne inanıyoruz. Aşık olduğun zaman sadece kendi kabine inanmak gerek, geçmişi unutup sadece geleceği düşünmek gerek. Biz kendi kendimizi öldürüyoruz gereksiz düşüncelerle. Birbirinizi sevin, birbiriniz için yaşayın, birbirinizin hayatını mahvetmeyin, hayatın her saniyesinden zevk alın çünkü belkide aşk sizden ayrılır ve hayatınız çok kısa sürer. İşte o zaman sadece var olma hakkınız kalır.