Вялікі князь Вялікага княства Літоўскага ў 1377-92, кароль Польшчы ў 1386-1434. У 1380 заключыў сепаратныя пагадненні з Тэўтонскім і Лівонскім ордэнамі, апошняму перадаў землі Жмудзі. У 1377 заключыў з Польшчай Крэўскую унію (у замку Крэва, цяпер Ашмянскі р-н). У Вільні Я заснаваў каталіцкія біскупства і 7 плебаній (прыходаў). У час паездак па Беларусі закладваў касцёлы і кляштары, напрыклад, у мяст. Абольцы (Талачынскі р-н), в. Быстрыца (Астравецкі р-н), якія пашыралі тут каталіцкую веру. Выдаў у 1387 прывілей, паводле якога феадалам, што прынялі каталіцтва, даваліся дадатковыя правы і вольнасці. У 1400 рэарганізаваў Кракаўскі універсітэт (заснаваны ў 1364 Казімірам ІІІ) на ўзор Парыжскага універсітэта і з таго часу ён называецца Ягелонскім. На працягу 1409-11 Я вёў "вялікую вайну" супраць нямецкіх рыцараў, якія захапілі паўночна-ўсходнія землі Польшчы. У час Грунвальдскай бітвы (22.7.1410) узначальваў усе саюзныя войскі (91 харугва, каля 32 тыс. чалавек). У выніку гэтай бітвы армія крыжакоў была разгромлена і фактычна перастала існаваць. Вынікі перамогі замацаваны Тарунскім мірам 1411. Гэта спыніла агрэсію Тэўтонскага ордэна і абумовіла яго хуткі заняпад як дзяржавы, садзейнічала эканамічнаму развіццю Польшчы і Беларуска-Літоўскай дзяржавы, якія атрымалі магчымасць шырэй удзельнічаць у міжнародным гандлі на Балтыйскім моры.